√ Je wordt een beetje overweldigd door wat er allemaal komt kijken aan procedures, controles en richtlijnen rondom je zwangerschap en geboorte. Zelf benader je je zwangerschap veel meer vanuit gevoel en vertrouwen.

√ Hoewel je vertrouwen hebt in de werking van je lichaam en de natuur vind je het wel spannend of ben je (soms) zelfs angstig om te bevallen. Je weet dat je hier ‘iets’ mee moet. Maar wat? En hoe?

√ Je wil de geboorte graag samen beleven met je (geboorte)partner en op jullie manier maar je hebt het idee dat je zorgverlener haar eigen visie en werkwijzes voorop zet.

√ Hoe zeer je ook gelooft dat een vrouwenlichaam ervoor gemaakt is om een kindje te verwekken, te dragen, te baren en te voeden, wat handvatten hierbij zouden toch wel zeer welkom zijn.

√ Met je verstand kun je begrijpen dat je moet ontspannen en loslaten om soepel en gemakkelijk te kunnen bevallen, maar je hebt geen idee hoe je dat voor elkaar krijgt op zo’n spannend moment. Het is nu al lastig om de controle los te laten in het dagelijks leven.

√ Je geniet heus wel van je zwangerschap en jij en je partner doen het op zich wel samen, maar je wilt er graag (nog) meer uithalen. Echte bewustwording en connectie – en dat dan vaker en dieper ervaren.

√ Je hebt op zich wel een klik met je huidige zorgverlener en jullie lijken wel op 1 lijn met elkaar te zitten maar ja, wat weet je nou helemaal van hem/haar? Hoe ga je het gesprek aan over jouw visie op zwangerschap en geboorte en over jullie geboorte-wensen? Hoe zit het met jouw/jullie rechten en haar plichten? Heeft niet iedere zorgverlener dezelfde werkwijzes?  (nee dus ;-))

√ Je wordt geconfronteerd met allerlei termen en keuzes (wel of niet toucheren, navelstreng laten uitkloppen, oxytocine-injecties ivm loslaten van de placenta) waar je de voors- en tegens niet van kent. Maar je voelt dat je er ‘iets’ mee moet gezien je verlangen om natuurlijk te bevallen. Wat is er überhaupt allemaal mogelijk? Hoe maak je zulke beslissingen?