Je geboorteverhaal en -patronen – hoe de geschiedenis zich blijft herhalen tot jij het stopt
geboorteverhaal
Heb je je wel eens afgevraagd welke invloed de manier waarop jij verwekt, gedragen en geboren bent heeft op wie jij nú bent? De meeste mensen antwoorden dat ze zich er niets meer van herinneren en dat het daarom ook geen invloed heeft op hun leven. Met het denkende deel van je brein heb je inderdaad geen herinneringen meer aan je geboorte. Maar er is ook een ander deel. In het deel van je brein waar je emoties en gevoelens zijn ontstaan zijn wel degelijk herinneringen aan je geboorte bewaard gebleven. Ook je lichaamscellen hebben herinneringen aan je geboorte; het zogenaamde cellulaire lichaamsgeheugen. En in je bekken, je krachtcentrum, ligt je gevoel van (on)veiligheid en van andere (diepe) emoties opgeslagen. Het is goed om je daar bewust van te zijn. Het kan namelijk zijn dat nu je zwanger bent je terug gaat denken aan je eigen periode in de buik en je eigen geboorte. En dat je het gevoel hebt dat je hier iets mee wilt.
Toen jij in je moeders buik zat
Hopelijk voelde je je welkom en geliefd toen je in je moeders buik zat en werden al je lichamelijke en emotionele behoeftes vervuld. Wat zou het fantastisch zijn als dat voor iedereen zou zijn weggelegd. Maar helaas ervaart niet iedereen de periode in de buik op die manier. Misschien voelde je je wel alleen toen jij in de buik van je moeder zat. Allicht was je het 4e kind in de rij, en deed je moeder jouw zwangerschap er een beetje bij. Of misschien had je moeder het ook te druk met zichzelf, met haar eigen zorgen. Zorgen over haar werk, over haar gezondheid, over jouw broertje of zusje die zij in een eerdere miskraam verloor……… Zorgen over haar man die haar niet de steun gaf die ze nodig had. Wellicht voelde je je onveilig in die periode. Was je moeder bang of was ze vaak gespannen of alert. Je had haar zo nodig, maar ze was er niet. Niet op de manier waarop jij had gehoopt en zo nodig had om je echt goed te kunnen ontwikkelen. Jij voelde je in ieder geval in buik niet helemaal gezien. En dat had je zo graag gewild. Af en toe even samen ‘kletsen’, dat ze haar hand wat vaker op haar buik had gelegd en je zachtjes had gestreeld. Je nam genoegen met minder contact met en aandacht van mama. Je schoof je eigen behoeftes opzij. Je bent je gaan aanpassen.
Wat je van bovenstaande mag meenemen is dat wat je voelde in de buik, dat dat je heeft gevormd. Maar dat het niet van jou is. En dat je die angst, onveiligheid of eenzaamheid als het ware terug mag geven.
De thema’s rond jouw geboorte spelen zich steeds weer opnieuw in je leven af
Na ongeveer 9 maanden in de buik gezeten te hebben brak de dag van je geboorte aan. Een baby wil zijn geboorte het liefst zelf initiëren. Ook tijdens de geboorte gaat een baby door allerlei fases die hij het liefst zelf wil doen. Bij problemen tijdens de bevalling is het uiteraard goed om te helpen, maar ook om je te realiseren dat dit impact kan hebben op je kindje (qua gevoelens van zelfvertrouwen, hulp vragen/accepteren, eigenwaarde). Wellicht heb jij zelf als baby een vaginale geboorte gehad met weinig bijzonderheden. Wellicht waren er ingrepen nodig. Een tang of vacuümverlossing, een keizersnede. Levensreddende ingrepen, maar het veroorzaakt ook vaak bepaalde gedragspatronen.
De periode in de buik van jouw moeder, maar ook de geboorte en de babyperiode, zegt alles over jou nu. Het heeft te maken met hoe makkelijk óf moeilijk jij het vindt om je zichtbaar te maken, initiatief te nemen, grenzen aan te geven, keuzes te maken, los te laten en vol vertrouwen aan iets nieuws te beginnen. Want ja, als je in de buik het gevoel had dat je je stiekem een beetje schuil moest houden leeft waarschijnlijk ergens in jou het idee dat je dat nu ook maar beter kan doen. Als je je toen onveilig voelde kan het zijn dat je je nu vaak – zonder duidelijke reden – gespannen voelt en continue alert bent/ ’aan’ staat.
Als je moeder is ingeleid bij de bevalling dan kan het zijn dat jij als kind, maar ook als volwassene, graag dingen op jouw manier doet en op jouw tempo. Omdat aan die behoefte niet is voldaan tijdens de geboorte. Als je met behulp van een tang of vacuümpomp geboren bent dan vind je het vaak moeilijk om dingen af te ronden en dingen los te laten. Maar ook initiatief nemen is lastig en je reageert heftig als iets niet lukt. Je vraagt hulp en tegelijk voel je dat je het zelf wilt doen. Je voelt van binnen dat je het niet alleen kunt, maar dat je het zo graag zelf wilt doen. Alsof je voortdurend in tweestrijd staat. Als je met behulp van een keizersnede geboren bent vind je nieuwe en onverwachte situaties vaak spannend. Onderbroken worden is lastig, net als focussen en de overgang van de ene situatie naar de andere gaat niet altijd soepel. Verder vind je het vaak lastig om te vertrouwen op je eigen kunnen.
Afhankelijk van je de manier waarop je verwekt, gedragen en geboren bent zijn thema’s als zichtbaar zijn, initiatief nemen, grenzen aangeven, keuzes maken en afwijzing soms een groot obstakel voor mensen. En is het dus geen kwestie van simpelweg ‘doe het nou maar gewoon’. Of gewoon de knop omzetten. Het kan ongelooflijk spannend en zo niet natuurlijk voelen om dit te doen.
geboorteverhaal
Nu je zelf zwanger bent
Nu je zelf zwanger bent, is het interessant om je eigen geboorteverhaal eens in kaart te brengen. Want de thema’s rond je geboorte spelen zich steeds weer opnieuw af. Ze in kaart brengen zal je veel mooie inzichten opleveren over waarom je bent wie je bent en doet wat je doet. Inzicht in je drijfveren, je behoeftes en wat je triggert. Want gedrag is altijd logisch. En écht waar, als gedrag wordt gezien en logisch blijkt te zijn, kan het uitdoven. Kan het naar de achtergrond verdwijnen en plaats maken voor nieuwe ideeën en mogelijkheden. Want je kunt je geboorteverhaal niet veranderen, maar je hebt altijd de keuze hoe je ermee om gaat. In elk verhaal schuilen kwaliteiten (en valkuilen). Daarom is het zinvol om je geboortepatronen en -verhaal in kaart te brengen. Wat kun jij je nog herinneren van je tijd in de buik? Het kan helpen om een paar foto’s erbij te pakken van rond die tijd. Als je moeder en/of je oma nog leeft en je hebt een goede band met ze, vraag ze dan eens hoe dat was. Door je verhaal te onderzoeken kun je bijvoorbeeld ontdekken dat je veel bevestiging/aandacht van je partner/binnen je vriendengroep vraagt omdat je als (buik)baby weinig aandacht kreeg van je moeder. Omdat je nog steeds de behoefte voelt om gezien te worden en je verbonden te voelen. Het zoeken naar aandacht en bevestiging kan zich ook op andere manieren uiten. Sommige mensen zitten bijvoorbeeld veel op Facebook om op forums voor een stukje aandacht/erkenning of worden bijvoorbeeld bewust voorzitter bij een vergadering. Bewustwording en inzicht in dit soort thema’s zorgt voor persoonlijke groei en het maakt dat je ze niet meer onbewust overdraagt op je kinderen.
Tegelijkertijd kunnen inzichten, in hóe vormend de periode in de buik, de geboorte en de babyperiode is, je inspireren om andere keuzes te maken als zwangere. Het een tandje rustiger aan te doen. Bewust tijd vrij te maken voor je kindje. Om al in de zwangerschap een hechte band met je kindje te ontwikkelen. Dat kan met de specifieke oefeningen zoals hierboven, maar ook door korte momentjes van bewuste aandacht gedurende de dag. Het opbouwen van een band zit hem vaak in de kleine dingen/momentjes, het hoeft niet tijdrovend of ingewikkeld te zijn.
Ook als je niet zwanger bent kan het heel zinvol zijn als je voelt dat je dagelijks leven en dagelijks functioneren belemmerd wordt om je geboorteverhaal in kaart te brengen. Bijvoorbeeld in het kader van je persoonlijke en/of professionele ontwikkeling. Want waar kun je beter beginnen dan bij de basis – het moment waarop je gevormd werd.
.
Meer weten?
Wil je graag op een diepere laag hiermee aan de slag? Ik help je graag om je geboorteverhaal en -patronen in kaart te brengen in mijn Geboortepatronen-consult. Wil je nog véél meer weten over geboortepatronen? Lees dan mijn gratis E-Book ‘Because it all starts at the beginning’