Blog: Leer communiceren met je baby in je buik

Veel wetenschappers zijn zich de afgelopen jaren gaan verdiepen in wat een baby in de buik van de moeder allemaal meekrijgt. Al die onderzoeken hebben ons een schat aan informatie opgeleverd. En het leert ons van alles over de mogelijkheden van communiceren met je baby in je buik. Gebleken is dat een ongeboren baby kan zien, horen, ruiken, proeven, voelen en op laag niveau zelfs leren. Ouders kunnen dus al in de zwangerschap een band opbouwen met hun baby. Dit komt de hechting en binding na de geboorte ten goede. Toch is dit vaak een ondergeschoven kindje. Waarom dat is kun je hieronder lezen.

Wat zie je veel in de praktijk 
Veel stellen die weten dat ze zwanger zijn voelen tegenwoordig toch wel enige druk om alle kennis en inzichten met betrekking zwangerschap en geboorte tot zich te nemen omdat ze graag goed voorbereid willen zijn. Ze nestelen zich op de bank met een stapel dvd’s, boeken en/of folders en proberen al deze informatie zo goed mogelijk op te slaan. Het gevolg van deze honger naar informatie en de manier waarop we deze stillen is dat we vaak teveel in ons hoofd schieten. We krijgen zoveel prikkels en informatie van buitenaf te verwerken dat we niet goed meer naar ons gevoel kunnen luisteren. In plaats daarvan voelen we een enorme verantwoordelijkheid. Met daarbij een schuldgevoel om alles wat we denken verkeerd gedaan te hebben of verzaakt hebben. En we voelen druk om de tijd tot aan de geboorte zo goed mogelijk te besteden.

Ruis in de communicatie
(Aanstaande) ouders gaan daardoor soms hele ingewikkelde dingen doen om met de baby te communiceren; brieven schrijven, (video)dagboeken bijhouden of leren mediteren. Vaak stranden deze initiatieven al na een paar dagen. Andere ouders denken juist te simplistisch over de mogelijkheden van communicatie. Ze denken bijvoorbeeld dat alleen al het houden van een muziekdoosje op de buik rustgevend is voor de baby. En dat de baby dat geluid dan herkend als het geboren is. Dat de baby het geluid zal herkennen klopt wel, maar door zo te communiceren doe je je baby en jezelf wel te kort.

Dan heb je ook nog een kleine groep ouders die vanuit ongeloof betrokken zijn bij de zwangerschap: “zou het allemaal wel echt waar zijn?”. En zijn er ouders die niet geloven in de (positieve) effecten van communicatie met de ongeboren baby. Deze ouders twijfelen aan hun eigen vermogens van liefde en aan de goede invloed die er van hen uitgaat naar de baby toe. Eigenlijk komt het erop neer dat ze niet durven te communiceren omdat ze niet in zichzelf geloven. Doordat ze het contact met zichzelf kwijt zijn weten ze niet hoe ze met de baby kunnen communiceren.

Communiceer met je baby in je buik vanuit gevoel
Als je zou luisteren naar je gevoel dan zou je haarfijn weten hoe en op welke manier je het beste met je kindje kunt communiceren. Want al vroeg in de zwangerschap krijgen we informatie door over ons kindje. Bijvoorbeeld over het karakter/temperament, over de naam, of over de geboorte. Voor de een komt die informatie uit ons onderbewustzijn of onze intuïtie, een ander noemt het geestelijke begeleiding van engelen of gidsen. Waar het vandaan komt en hoe je het noemt is niet zo belangrijk, waar het om gaat is dat als je je hiervoor openstelt je samen met je baby dit bewustwordingsproces aan kunt gaan. Zo word je als ouders al vroeg in de zwangerschap voorbereid op het ouderschap en kan het kindje zich reeds in de zwangerschap bevestigd voelen in z’n identiteit.

Je baby heeft volwassen en kinderlijke behoeften aan contact. Je baby is een volwassen ziel die zich tijdens de zwangerschap ontwikkelt naar kind-zijn toe. De wijze waarop jij met de ziel van je kindje communiceert helpt hem of haar om dit proces door te maken. Je baby ervaart elk gevoel en elke gedachte van de ouders tijdens de zwangerschap heel intens. Gevoelens van enthousiasme en liefde en ‘welkom zijn’. Maar ook minder prettige gevoelens als onzekerheid en angst, gecreëerd door goedbedoelde informatiefolders, boeken en tv-programma’s.  Gedachten die bij veel ouders wel eens door het hoofd gaan zijn: “Zou het wel goed gaan”, “beweegt de baby wel voldoende”. Misschien twijfel je of je wel gelukkig zult zijn met je baby. Dat merkt je baby natuurlijk ook. Wat je in zo’n geval kunt doen is je bewust worden van deze gevoelens en ze toelaten. Wegstoppen heeft geen zin, niet voor jezelf en ook niet voor je baby. Communiceer je tegenstrijdige gevoelens, wees er eerlijk over. Hoe je dat doet is minder belangrijk dan dat je het doet. Je kunt bijvoorbeeld zeggen: “Lieve baby, ik twijfel af en toe of ik eigenlijk wel zwanger wil zijn”. Vervolgens vertel je je persoonlijke omstandigheden en bedenk je een korte afsluiting. Bijvoorbeeld: “ik probeer deze gevoelens helder te krijgen want ik kan me voorstellen dat het voor jou ook niet leuk is om in onzekerheid te verblijven”.

De zwangerschap is een uitgelezen moment om uit je hoofd te komen en meer in contact met je gevoel. Pak deze kans! Lees wat minder algemene informatie over zwangerschapsrisico’s en complicaties die waarschijnlijk toch niet (allemaal) aan de orde zijn. En stop die energie in het contact leggen met je kindje en met jezelf. Sta er eens bij stil welk zelfbeeld je over jezelf hebt als mens: Als man/vader of als vrouw/moeder. Bevestig jezelf in je kwaliteiten; “Ik ben in staat om een goede moeder/vader te zijn“ of “Ik kan alle taken van het moederschap/vaderschap aan”. Goed betekent; ik accepteer mijn goede en minder goede eigenschappen. En zoals ik nu ben ga ik het moederschap/vaderschap aan met dit kind.

Hoe kun je het beste communiceren met je baby in je buik?
Communiceer iedere dag even met je kindje. Dat hoeft niet ingewikkeld of tijdrovend te zijn, deel gewoon de gevoelens die je op dat moment hebt. Bijvoorbeeld: “ik verlang naar de dag van de geboorte”, of “ik voel me vandaag wat onzeker of ik de geboorte wel aan kan”.  Gebruik eenvoudige zinnen, het hoeft niet ingewikkeld te zijn. Het is belangrijk om ook de gevoelens te accepteren en delen die je misschien minder prettig vindt; gevoelens van verdriet, frustratie, of boosheid. Door de acceptatie van deze gevoelens ontstaat er een bepaalde rust en letterlijk meer ruimte binnen je bekkengebied. Ritmisch bewegen kan hierbij helpen. Het wiegen van je lichaam is bovendien fijn en goed voor je kindje vanwege het koesterende en opwekkende effect. Ben je gespannen zeg dan bijvoorbeeld terwijl je je lichaam wiegt: “ik ben wat gespannen, maar vanmiddag neem ik wat meer rust en tijd om met je samen te zijn”.

Belangrijk is ook het bevestigen van de eigenwaarde van het kindje. Je kunt dingen zeggen als “ik ben blij dat je er bent” of ”ik voel dat je bij me bent”.  Stem je af op je kindje en stel je voor dat hij/zij een geliefde is. en zeg bijvoorbeeld: “Doordat jij er bent ervaar ik mijn leven als heel zinvol”.

Ik hoop dat je door dit blog hebt gemerkt hoe eenvoudig communiceren met je baby in je buik eigenlijk is. Je kunt dit! Wil je graag toch nog wat hulp of vind je het fijn om bewust contact te leggen aan de hand van mooie (luister)oefeningen? Kijk dan eens op mijn website. Wellicht is het het digitale programma “Gezien, gehoord, geliefd” wel wat voor jou en je baby!